Kronik Keder Hemşirelik Bakım Planı

Kronik keder tanısı, kişi için önemli ve hayatını çok büyük ölçüde etkileyecek kaybın veya kayıpların yaşanması ile ortaya hüznün çıkması durumunda konulması gereken bir tanıdır.

Kronik Keder Tanısının Nedenleri

• Sevilen veya kişi için önemli birinin kaybı
• Otizm
• Spina bifida
• Down sendromu
• Ağır psikiyatrik oluşumlar
• Kişinin postürünü aşırı bozan skolyozis
• Zekâ geriliği
• HIV
• Diyabettes mellitus
• Yas dönemi
• Uzuv kaybı
• Yangınlar (toplu mal kaybı)
• Kişinin çalışma hayatının sona ermesi
• Boşanmalar
• Şiddet görme

Kronik Keder Tanısının Belirtileri

• Nöbet geçirme
• Sürekli ağlamaklı bir ruh hali
• Maddi sıkıntılar
• Manevi yokluk
• Yalnızlık
• Korku
• Huzursuzluk
• Ajitasyon
• Sosyal çevreden kendini soyutlama
• Fiziksel aktivite eksikliği
• Günlük yaşam aktivitelerini yerine getirmeme
• Öz bakım eksikliği
• Rol çatışması
• Bakım vermesi gereken biri varsa bakım vermeme
• Sık hastalığa yakalanma
• İştah durumunda azalma
• Kilo kaybı
• Uyku örüntüsünde bozulma
• Psikolojik bozukluklar
• Depresyon
• Kendine zarar verme (sakat bırakma)
• İntihar etme
• Kendini ihmal etme

Kronik Keder Tanısında Uygulanabilecek Girişimler

• Kişinin kendisini ifade etmesine fırsat sunulmalıdır.
• Kişinin acısı paylaşılmalıdır. Acısını içine atmasına fırsat verilmemelidir.
• Kişinin yanında sürekli birinin olduğunu (karşılık beklemeden) bilmesi kişiyi rahatlatacaktır. Bu dönemde kişinin yalnız kalmamasına özen gösterilmelidir.
• Ailesi, yakın arkadaşları ve sağlık çalışanları tarafından kişi desteklenmelidir.
• Kişinin ağlaması kesinlikle engellenmemelidir. Çünkü kaybın arkasından yas yaşanması gereken bir dönemdir.
• Kişinin öz bakımı sağlanmalıdır. (mümkünse kişinin kendisi öz bakımını gerçekleştirmeli)
• Kişiye uygun aktivite programları düzenlenmelidir.
• Kişiye özel diyet programları oluşturulmalıdır.
• Kişinin uyku örüntüsünde bütünlük sağlanmalıdır.
• Kişinin kendini ihmal etmesine, kendine zarar vermesine ve ekstra bir hastalığa yakalanmamasına dikkat edilmelidir.
• Bu dönemde kişide intihar riski olabilir. Kişi kesinlikle yalnız bırakılmamalıdır.
• Kişi günlük yaşam aktivitelerini devam ettirmesi için cesaretlendirilmelidir.
• Kişinin toplumdan kendini soyutlamasına asla fırsat verilmemelidir.